Edukacja w PRL’u była oparta na systemie 8-klasowej szkoły podstawowej. Później do wyboru były szkoły zawodowe, licea lub technikum gdzie poziom nauczania był o wiele wyższy niż w dzisiejszych czasach. Od uczniów była wymagana duża wiedza, która była dostępna tylko z podręczników ( nie było internetu). W szkole obowiązywały mundurki oraz tarcze, dziewczynki miały granatowe fartuchy a chłopcy czarne, piórniki były drewniane. W każdej klasie był dyżurny, który ścierał tablicę, moczył gąbki- zajęcie pożądane i wyczekiwane przez każdego ucznia. Dużą uwagę przykładano do higieny- nauczyciele oraz pielęgniarka sprawdzały, włosy uszy i paznokcie dzieci. Dbano również o wychowanie by chłopcy przepuszczali dziewczynki w drzwiach, a kiedy dorosły wchodził do klasy każdy wstał by okazać szacunek. Uczono dzieci nie tylko teorii ale również praktyki. Zajęcia techniczne odbywały się w pracowni, uczyliśmy się obsługi młotka, jak zacerować dziury, przyszyć guzik lub upiec ciasto. Szczytem marzeń ucznia w latach 70 tych były kołowe flamastry, pachnące gumki.